از قدیم الایام بشر در برخورد با پدیده بزهکاری و رفتار همنوعان مجرم خود دچار سردرگمی، چالش و ابهام بوده است. چرایی رفتارهای مخالف ارزش های اجتماعی عمدتا به ذات و سرشت انسان معطوف می شود. از همان هنگام اندیشمندان فلسفی و دینی نوعی رابطه علیت بین عوامل منفی و نامساعد با رفتارهای غیرمتعارف و انحراف گونه در نظر گرفتند و مطالعات علمی قرن اخیر باورهای این اندیشمندان را با آزمونی عملی و میدانی تایید کرده است. امروز رفتار به طور عام و بزهکاری به طور خاص به عنوان معلول زمینه های زیستی روانی و اجتماعی شناخته شده است. بنابراین برای اصلاح رفتارهای مجرمانه و ایجاد رفتار سالم و مناسب چاره ای جز توجه به علل