در اذن دخولی که در همه مشاهد مشرفه مستحب است، می خوانیم: و اعلم ان رسولک و خلفائک علیهم السلام احیاء عندک یرزقون یرون مقامی و یسمعون کلامی و یردون سلامی و انک حجبت عن سمعی کلامهم و فتحت باب فهمی بلذیذ مناجاتهم؛ خدایا من می دانم که پیغمبر و اولیاء تو زنده اند، سخن من را می شنوند، من را می بینند، به سلامم جواب می دهند؛ اما من نمی شنوم.بودند بزرگانی که وقتی سلام می کردند جوابش را می شنیدند. بیچاره ما که کر و کوریم. اگر بخواهیم از این زیارت ها درست استفاده کنیم، باید این اعتقادهامان را جدی بگیریم. باید باور کنم که واقعا اینجا کسی هست که مرا می بیند و صدای مرا می شنود. باید اجازه بدهند تا من وارد شوم!