در تعالیم ادیان الهی و آموزه های رسولان بر حق و حکما و عرفای الهی توجه به اخلاق نیک و پسندیده و سفارش به حسن خلق و رعایت آن در زندگی بسیار و به کرات توصیه شده است. از دیدگاه دینی انسان در طول حیات خویش و در مواجهه با جامعه و افراد اجتماع الزاما باید با حسن خلق و ادب متعالی با همنوع خویش برخورد نموده و مردم از دست و زبان وی در امان و آرامش باشند:

کسی خسبد آسوده در زیر گل

که خسبند از او مردم آسوده دل

در برخوردهای اجتماعی در دنیای امروز که ارتباطات گسترش فراوانی دارد و تمام ملل و اقوام دنیا براحتی می توانند با هم مرتبط شده و تبادل افکار نمایند، رفتار هر کس نشانه تشخص و مهم تر