«میم و آن دیگران» عنوان جدیدترین کتاب «محمود دولت آبادی» است که این هفته به کتابفروشی ها می آید. «میم و آن دیگران» شامل 23 یادداشت است از محمود دولت آبادی درباره همنسلان و پیشینیان خودش. او درباره این کتاب می گوید: «این کتاب درباره دوستان نویسنده، شاعر، نمایشنامه نویس و هنرمندم است. آن را درباره آدم های همدوره خودم نوشته ام و در آن از کسانی چون جلال آل احمد، سیمین دانشور، اکبر رادی، علی اشرف درویشیان و دیگران حرف زده ام.» در این کتاب 160 صفحه یی نویسنده نام آشنای ایرانی از یک نسل و چهره های سرشناسش سخن گفته است. در «میم و آن دیگران» دولت آبادی به ترتیب درباره این نام ها نوشته است: «محمدعلی جمالزاده»، «جلال آل احمد»، «سیمین دانشور»، «مهدی اخوان ثالث»، «احمد شاملو»، دو یادداشت درباره «محمدعلی سپانلو»، «جواد مجابی»، «علی اشرف درویشیان»، «سهراب شهیدثالث»، «پیتر هانکه»، «آرتور میلر»، «عبدالحسین نوشین»، «بهرام بیضایی»، «اکبر رادی»، «هوشنگ گلشیری»، «رضا براهنی»، «ناصر تقوایی»، «محمدرضا لطفی»، «سارا دولت آبادی»، «محمدحسین ماهر»، «فریدون آدمیت» و «جیمز جویس».یادداشت او برای «هوشنگ گلشیری» این چنین آغاز می شود: «گفت: «از جاهای عجیب وغریبی گذشتم» جمله کامل بود. پس گفتم «و برگشتی!» به شدت ذوق زده بودم. در جوابم گفت «آره!» هجای«آ» و سکون «ه» چنان پر بود از دم ریه ها که حرف «ر» در آن میان فرسوده شد. گفتم «عبور از آن دهلیزهای تودرتو که حدس می زنم تو تجربه کرده ای، انگ کار و سبک خودت است.» حالاباید می گفتم بنویس شان- باید بنویسی شان - بیرون که آمدی از بیمارستان باید بنویسی شان- و در بی شمار تکرار این معنا در ذهنم، عاقبت توانستم به وجه اثباتی بگویم «می نویسی شان!» و دیگر مجال ندادم و گفتم «حتما: حتما می نویسی شان!» و او با دل انگشت های دست راستش، شروع کرد به لمس کردن آن تکه از شیلنگ که مائده سرم را به رگ هایش می رسانید و به همان نقطه نگاه کرد.».