آژانس فضایی روسیه، راسکوسموس اعلام کرده قصد دارد تا سال 1409 خورشیدی فضانوردان خود را به ماه بفرستد. اگر این برنامه روس ها محقق شود، آنها پس از ایالات متحده آمریکا دومین ملتی خواهند شد که بر سطح تنها قمر زمین قدم می نهند. کمی بیش از 40 سال پیش، 12 فضانورد آمریکایی در قالب پروژه عظیم آپولو بر سطح ماه قدم نهادند. از آن پس بشر هیچ گاه از محدوده مدار کم ارتفاع زمینی پا فراتر ننهاده است.

ولادمیر پوپووکین، رئیس سازمان فضایی روسیه اواخر زمستان گذشته اعلام کرده بود کشورش قصد دارد با همکاری آمریکا و اتحادیه اروپا، سفرهای فضایی سرنشین دار را رونق بخشیده و برای گام نخست قمر زمین، ماه را به عنوان مقصد برگزیند.

سفر به ماه آن طور که پوپووکین وعده اش را داده در 3 فاز ایستگاه فضایی مدارگرد، فرود بر سطح و ساخت پایگاه قابل سکونت بر سطح ماه انجام خواهد شد. این برنامه جاه طلبانه منجر به توسعه سیستم های فضایی زیادی خواهد شد که از آن جمله می توان به فضاپیماهای قابل اعتماد بین سیاره ای، ایستگاه های مدارگرد دور از زمین، سامانه های حفاظت از حیات پیشرفته و بسیاری دیگر از فناوری های نوین که بی شک جهشی بزرگ در صنعت فضایی ایجاد می کند، اشاره کرد.

قبل از انجام این طرح بزرگ روسیه قصد دارد 2 ماه نشین فوق پیشرفته لونار گلوب و لونار رسورس را تا 3 سال دیگر به ماه بفرستد. این دو فضاپیما قرار است با همان فناوری که در ساخت کاوشگر فضایی فوبوس گرانت به کار برده شده بود، ساخته شوند. بنابراین با توجه به شکست ماموریت فوبوس گرانت احتمال داده می شود تاریخ پرواز آنها برای بازبینی فنی و اصلاح برخی زیرسیستم ها به تعویق بیفتد.

طرح ایجاد یک پایگاه فضایی بر سطح ماه از دوران جنگ سرد و آغاز عصر فضا یکی از برنامه های اصلی هر دو ابرقدرت زمانه بوده که با توجه به بودجه سرسام آوری که احتیاج دارد، هیچ گاه به سرانجام نرسیده بود. مدار ماه به دور زمین خصوصیت ویژه ای دارد که به قفل گرانشی معروف است و باعث می شود همواره یک رخ از آن به سمت زمین باشد.

رخ پشتی ماه که ما هیچ وقت نمی توانیم آن را از سطح زمین ببینیم را نیمه تاریک ماه نیز می نامند. ایجاد یک پایگاه فضایی در روی روشن آن باعث می شود فضانوردان در 24 ساعت شبانه روز قادر به ارتباط با سیاره مادریشان باشند.