اهالی فن در حوزه میراث فرهنگی معتقدند برای حفاظت از بافت تاریخی نخستین گام شناخت این بافت و سپس معرفی آن است. بنابراین در ایران که هر روز در یک نقطه از این کشور تاریخی، تمدن و تاریخ جدیدی کشف می شود باید بعد از کشف این آثار آن را در فهرست آثار ملی به ثبت رساند تا امکان مدیریت قانونی و حمایت حقوقی از آثار راحت تر فراهم شود. اما متاسفانه در ایران این فرایند خیلی رعایت نمی شود و خانه های تاریخی به دلیل خلاقانونی بعضا دچار مشکلاتی می شوند.

اسکندر مختاری در این خصوص معتقد است: خلاقانونی موجود درباره خانه امین السلطان به دلیل احکامی است که دیوان عدالت اداری صادر می کند و به یک پدیده نوظهور در روند حفاظت از میراث فرهنگی کشور تبدیل شده است.

وی تاکید کرده: بین سال 1309 تا 1389، هیچ گاه فرآیند قانونی حفاظت از آثار تاریخی به این شکل که از ابزارهای قانونی برای تخریب آثار استفاده شود، برخورد نکرده بود.

او گفته: بهانه این فرآیند جدید، حقوق مالکانه است. متاسفانه دستگاه قضایی، حقوق عمومی را نادیده می گیرد. در واقع، دیوان عدالت اداری حقوق شخصی را به حقوق عمومی ارجح می داند، در حالی که حفاظت از آثار تاریخی یک حقوق عمومی و وظیفه سازمان میراث فرهنگی و گردشگری است.