هنرمندان بزرگی مانند بنان، قوامی، ادیب خوانساری و خوانندگان قبل و بعد از آنها آواز می خواندند. من هم آواز می خوانم حالاکمی با نمک تر یا کمی بی نمک تر، همه زحمت می کشند، ولی در آن زمان هم من می گفتم که اگر یک سه گاه می خوانید، سه گاه دوم باید با سه گاه اولی فرق داشته باشد. اگر قرار باشد فرقی نکند یک سه گاه ضبط کنید و آن را مرتب پخش کنید. در موسیقی باید تنوع و خلاقیت وجود داشته باشد. در این کتاب همه این درس ها داده شده است. چهار عمل اصلی در ریاضی وجود دارد؛ ضرب، تقسیم، جمع و تفریق. شما اینها را یاد می گیرید که با آنها مسئله حل کنید. ردیف و تشکیلات آن هم چهار عمل اصلی ریاضی است. شما همین طور دو دوتا را تکرار کنید همیشه چهارتا می شود و این کپی است. پس شما باید ردیف ها را بدانید و با چاشنی خلاقیت یک اثر جاویدان خلق کنید. متاسفانه موسیقی امروز ما گرفتار همین مسئله است. خواننده آواز می خواند و یک کاست بی سر و ته بیرون می دهد. من در کار «مست مستم» که در دستگاه شور بود، آن زمان بسیار مورد پسند مردم قرار گرفت ولی حالابه من بگویند آن را دوباره بخوان این کار را نمی کنم و به جای آن یک کار جدید با سلایق مردم بیرون می دهم مانند کار آخر من با ساز دکتر جهانشاه برومند که جراح دندانپزشک و فک است و ویلون را خیلی خوب می زند و این کار را با عنوان «دیگه این آخر کاره» در منزل ضبط کردیم. این کار نه آهنگساز داشت و نه چیز دیگر ولی به دل مردم نشست و تاثیرگذار شد. این نوعی خلاقیت است.