به نظر من بزرگترین ضربه، بزرگترین اهانت، بزرگترین حق کشی که در زمینه مسئله زن انجام گرفته، همین است. در محیط اجتماعی، فرهنگی شکل بگیرد که زن به عنوان یک طرف مورد انتفاع، برای استفاده یک طرف ذینفع مطرح شود؛ این متاسفانه امروز در فرهنگ غربی وجود دارد. دیگران هم از آنها تقلید کردند، در راهش کوشش کردند، تلاش کردند و این در دنیا جا افتاده. اگر کسی خلاف این را بگوید، علیه او جنجال می کنند. فرض کنیم اگر در یک جامعه ای مسئله آرایش زنان و تبرج زنان در محیطهای عمومی محکوم شود، جنجال بلند خواهد شد. اگر نقطه مقابل آن انجام بگیرد - یعنی در یک جامعه ای عریانی زنان مطرح شود - هیچ سر و صدائی در دنیا بلند نمی شود. اما وقتی پوشش زن، عدم تبرج زن، آرایش نکردن زن در جامعه مطرح شود، دستگاه های مسلط تبلیغاتی دنیا سر بلند می کنند، جنجال می کنند؛ این نشان دهنده این است که یک فرهنگی، یک سیاستی، یک راهبردی وجود دارد که سالهای متمادی است دنبال می شود و پایه اش این است که این جایگاه، این شان، این موقعیت غلط و اهانت آمیز را برای زن تثبیت کنند؛ و متاسفانه کردند.

لذا شما می بینید در غرب با حجاب تدریجا به صورت علنی دارد مخالفت می شود. عنوانی که برای این مخالفت ذکر می کنند، این است که می گویند حجاب نماد یک حرکت مذهبی است؛ ما نمی خواهیم در جوامع ما - که جوامع لائیک هستند - نمادهای مذهبی مطرح شوند. به نظر من این دروغ است؛ بحث مذهب و غیر مذهب نیست؛ بحث این است که سیاست راهبردی اساسی بنیانی غرب بر عرضه شدن و هرزه شدن زن است و حجاب مخالف آن است. حتی اگر چنانچه حجاب ناشی از یک انگیزه و ایمان دینی هم نباشد، با آن مخالفت می کنند؛ مشکل اساسی این است.

1390/03/01 بیانات رهبر معظم انقلاب در دیدار جمعی از بانوان نخبه