نام سوره، برگرفته از آیه اول است و به معنای فرشتگان گیرنده جان می باشد. همانند دیگر سوره های مکی و سوره نبا که پیش از آن آمده است، موضوع قیامت و معاد، محور مطالب این سوره است. این سوره با سوگند به انواع فرشتگان آغاز می شود. بیان گوشه ای از ماجرای حضرت موسی و فرعون و طغیان و سرکشی او در برابر حق، که مجازات سخت الهی را در دنیا برای او به دنبال آورد، مقدمه ای است برای بیان یک اصل کلی.

سوگند خداوند به فرشتگان، هم نشانه اهمیت و جایگاه فرشتگان در نظام هستی است و هم اهمیت امری که برایش سوگند یاد شده است. ممکن است پنج صفتی که در این آیات آمده، برای پنج گروه فرشته باشد و ممکن است برای یک گروه باشد، به این معنا که به محض صدور فرمان از جا کنده و با نشاط پیگیری و با سرعت حرکت می کنند و از یکدیگر سبقت می گیرند تا فرمان را مدبرانه انجام دهند.