خداوند متعال در قرآن رویگردانان از یاد خدا را به «زندگی توام با سختی و تلخی» هشدار می دهد. همان گونه که نیکوکاران سختکوش را به «زندگانی رضایتمند» نوید می دهد. نکته ای که فراتر از نگاه های ظاهری ما به جلوه های زندگانی وجود دارد، توجه به پدید آورنده تمامی نعمت ها و مواهب است که هر یک در چهره رزق در اختیار ما قرار گرفته است و برخی برتر از بقیه هستند مانند خرد و اندیشه، استعداد و قابلیت های وجودی، دانش و بینش و سلامت و سعادت. چنین باور گرانبهایی بنیان نگرش انسان به جهان هستی است که دستاوردهایی چون شناخت خود، احساس وظیفه سنگین در برابر نعمت های الهی، بینش یافتن نسبت به فلسفه نعمت ها در دست افراد،