بار دیگر زادروز «باخ» رسیده و البته توضیح در مورد بیوگرافی باخ کار بیهوده ای است چراکه به اندازه کافی منابع مختلفی داستان زندگی او را بازگو کرده اند. با این حال نمی توان از این واقعیت گذشت که او یکی از نوابغ، معروف ترین و بزرگ ترین آهنگسازان کل تاریخ بشریت به شمار می آید.

در واقع باخ به تعریف امروزی یک سوپراستار تمام عیار است چراکه او نه تنها به دلیل ساخت آثار جاودان موسیقایی شهرت دارد بلکه یکی از چیره دست ترین نوازندگان عصر خویش نیز بوده است. در واقع نکته جالب این است که در زمان حیات، باخ بیش تر به عنوان یک نوازنده قهار شهرت داشت تا یک آهنگساز قدر. شناخته شدن آثار او به نیمه دوم قرن نوزدهم میلادی برمی گردد که آثارش توسط آهنگسازان و رهبران ارکستر آن دوران اجرا شد.

به نظر من او جزو معدود آهنگسازانی است که آثارش در همه سبک ها قابل اجراست. فرقی ندارد چه سبکی. از متال گرفته تا جاز و راک. به طوری که بسیاری از آثار باخ توسط موزیسین های جاز و هم چنین سبک های دیگر اجرا شده و هنوز هم می شود. در واقع تصور می کنم هیچ نوازنده چیره دستی در دنیا وجود نداشته و ندارد که سری به آثار باخ نزده و دوره ای با آنها درگیر نشده باشد. چرا که مهارت های تکنیکی و موسیقایی که از نواختن قطعات باخ به دست می آید بسیار قابل اعتناست و به درد هر نوازنده ای در هر سبکی می خورد. به نظر من اگر باخ وجود نداشت، روند موسیقی در کل جهان، طور دیگری پیش می رفت. به هرحال موسیقی امروز را همه مدیون این آهنگساز قرن 18 میلادی هستیم. چه خوب که تاریخ موسیقی جهان کسی چون «باخ» را دارد.