طرح آمارگیری نیروی کار از سال 84 آغاز و در واقع جایگزین طرح آمارگیری از ویژگی های بیکاری و اشتغال خانوار شد و با توجه به اینکه برخی تعاریف تغییر کرد نتایج این دو طرح قابل مقایسه نیستند. اما از سال 84 تاکنون روش ثابت بوده و مبنای شاغل بودن، حداقل یک ساعت کار در هفته بوده است که در واقع همان تعریف سازمان بین المللی کار است.

البته در کنار این نرخ سایر کشورها نرخ های دیگری را برای شغل های تمام وقت اعلام می کنند. البته نرخ بیکاری که مبنای آن، حداقل یک ساعت در هفته است، برای محاسبات مربوط به بهره وری که در تولید کشور نقش دارد، محاسبه و اعلام می شود چرا که باید افرادی که ساعات کمی کار کرده اما در تولید نقش داشتند نیز در نظر گرفته شوند.