کم نیستند سرزمین های خوش اقبالی که در قرن اخیر به دلایل ویژه اقتصادی یا سیاسی و اجتماعی، طوق شهری به گردن آویختند. آبادان، اراک، اهواز، کرج، شهرکرد و یاسوج از این دسته اند. از این میان یکی به دلایل افزون تری شانس بیشتری داشت که کارخانه های سنگین فلزی و شیمیایی را در خود جای داده است. اراک، امروزه خیلی به صنعتی بودنش افتخار می کند، در حالی که آدمیان به عنوان موجودات زنده و صاحب شعور در این موج صنعتی شدن، به چشم نیامدند. در این ملغمه آهن و دود، انسان هایی نیز نفس می کشند که دستی بر هنر دارند تا یکی از مهم ترین تفاوت های انسان و حیوان بیشتر به چشم آید. آدم هایی که اگر در هر جامعه ای نباشند، تمدن های شهری به ابعاد فرهنگی مزین نمی شوند.