شب های بلند پائیز یادآور خاطرات زیبایی است که نسل جوان امروز شاید با حسرت از آنها یاد کند. روزهایی که به انتظار رسیدن شب لحظه شماری می کردیم تا باز هم اعضای خانواده در کنار هم جمع شوند و در مهمانی های شبانه لحظات خوبی را با یکدیگر سپری کنند.

در سال های گذشته با رسیدن فصل خزان و طولانی شدن شب بسیاری از خانواده ها برای جمع شدن در کنار هم و دیدن اقوام و بستگان برنامه ریزی می کردند و همیشه منزل پدربزرگ ها پاتوقی بود برای خانواده تا به همین بهانه یکدیگر را ببینند و از احوال هم باخبر شوند. همین معاشرت ها در استحکام عاطفی روابط بین خانواده ها تاثیر گذار بود و علاوه بر از بین بردن خستگی از تن، پیوند عاطفی بین افراد خانواده را به هم نزدیکتر می کرد.

ارتباط چهره به چهره تاثیر زیادی در کاهش تنش ها و حتی اختلافات دارد. می توان گفت بخش اعظم مشکلات زناشویی با در کنار هم قرار گرفتن آنها برای چند ساعت و ارتباط چهره به چهره برطرف خواهد شد و سوء تفاهم هایی که ناشی از برداشت های غلط از حرف های یکدیگر به وجود می آید در این کنار هم بودن ها کنار گذاشته خواهد شد.

در سال های نه چندان دور شب های طولانی پائیز و زمستان فرصت مناسبی بود تا خانواده دور هم جمع شوند و خاطرات نشستن دور کرسی در خانه های قدیمی که پدربزرگ و یا مادربزرگ قصه می گفتند هیچگاه از ذهن ما پاک نمی شود. اما متاسفانه امروز به دلیل مشکلات اقتصادی خانواده ها و مشغله های زیاد، زمان در کنار هم بودن خانواده ها بشدت کاهش پیدا کرده است به طوری که یک زوج وقتی از محل کار خود به خانه بازمی گردند به دلیل خستگی زیاد کمتر از دو ساعت همدیگر را دیده و زود به خواب می روند.

بررسی ریشه بسیاری از طلاق ها نشان می دهد که زوج ها فرصت پیدا کردن تفاهم و شناخت نقاط مثبت و منفی یکدیگر را پیدا نمی کنند و همین امر روابط عاطفی بین آنها را هر روز کمرنگ تر می کند و سرانجام روزی دیوار بی اعتمادی برای همیشه بین آنها جدایی خواهد انداخت.

امروزه بسیاری از پدران خانواده دو یا چند شیفت کار می کنند و همین امر باعث می شود آنها کمترین ارتباط را با فرزندان داشته باشند و حتی اطلاعی از نحوه تحصیل او نداشته باشند.