نشست علمی «فلسفه انسان از دیدگاه علامه جعفری»، به مناسبت چهاردهمین سالگرد رحلت علامه جعفری و با حضور علی رافعی در محل موسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران برگزار شد. در این نشست علمی، علی رافعی، مدرس و پژوهشگر عرفان اسلامی و از شاگردان علامه جعفری، به بیان سخنانی درباره سلوک علمی و عملی علامه جعفری پرداخت و گفت: علامه مجموعه علوم را در محوریت انسان قبول داشت و از منظر او فلسفه، عرفان و یا هر علم دیگری که در سازندگی شخصیت انسان و پیش بردن و تعالی او تاثیری نداشته باشد، هیچ ارزشی ندارد.

وی با بیان این که از دیدگاه علامه جعفری حتی محور قرآن و رسالت انبیا نیز انسان بوده است، گفت: از منظر علامه دانستن این علوم، بدون آن که تاثیری بر شخصیت انسان بگذارند، بی اثر و بی ارزش است. نکته ای که علامه جعفری همواره بدان تاکید داشت، چیره شدن انسان بر «من» درون است و این علوم باید «من» الهی منسوب به «ونفخت فیه من روحی» را از لابه لای «من»های دیگر بیرون بکشد و به کمال برساند.

وی تصریح کرد: علامه جعفری بر آن بود که اگر انسان بخواهد به کمال برسد، باید مجموعه ابعاد وجودی او به کمال برسد، نه آن که فقط عقل یا فقط قلب خود را بارور کند، چرا که تضادی بین عقل و قلب وجود ندارد.رافعی عنوان کرد: عرفان مثبت انسان را از منیت خود خارج می کند و عرفان منفی با منیت و ادعا همراه است؛ در عرفان مثبت، قوانین شریعت باردار مفاهیم معرفتی می شود و عبادات نه حذف، بلکه معنادار می شود.

این پژوهشگر عرفان اسلامی در بخش دیگری از سخنان خود اظهار کرد: تفاوت دیگر عرفان مثبت با عرفان منفی از منظر علامه جعفری آن است که در عرفان مثبت همه قوا (عقل و علم و عشق) توامان بارور می شود، اما در عرفان منفی تنها یکی از ابعاد وجود انسانی بارور می شود.