از دوره رضاشاه رشد و گسترش شهر تهران ادامه یافت، هرچند توسعه فیزیکی و روند جمعیت پذیری شهر تهران بسیار چشمگیر نبود و با سرعت بالایی صورت نمی گرفت. توسعه فیزیکی و روند جمعیت پذیری تهران از دوره پهلوی دوم و به خصوص بعد از اصلاحات ارضی و بعد از انقلاب اسلامی با شدت چشمگیری ادامه یافت. در این دوره هاست که تهران به تناسب توسعه فیزیکی بدون برنامه، زمین های بیشتری را در راستای ساخت مسکن برای کسانی که به تهران مهاجرت می کنند به کام خود فرو برد. نتیجه این گسترش بدون برنامه به وجود آمدن کلانشهر تهران است که به لحاظ جمعیت پذیری و توسعه و گسترش فیزیکی آن نه تنها قابل مقایسه با تهران قبل از پایتخت