آن شب سرد زمستانی هرگز از خاطرم نمی رود. شبی که با «خسرو شکیبایی» از کافه ای محقر در مقابل سینما عصرجدید آغاز شد و در ادامه به دیداری شتابزده با «داریوش مهرجویی» به هنگام ورود به سینما گره خورد. همان جا بود که در آن ازدحام تماشاگران جشنواره، مهرجویی خطاب به شکیبایی گفت: «می توانم روی تو حساب کنم؟» و خسرو با همان صدای بم و مردانه گفت: «حتما.» و ازدحام ما را با خود برد و شب با «سفر به سرزمین رمبو» ادامه یافت و با بدرقه یک همراه رفیعه هزاره شاعر و نقاش به پایان رسید. خسرو شکیبایی با آن رنوی سبزرنگ خاطره تازه ای از پرسه در نیمه شب زمستانی باقی گذاشت.