ازبکستان پرجمعیت ترین کشور آسیای مرکزی است. این جمهوری در قلب این منطقه قرار دارد و بزرگ ترین میراث دار این منطقه باستانی است. این کشور از به هم پیوستن بخش هایی از اراضی باقیمانده از سه خان نشین سابق این منطقه شامل بخارا، خوقند و خوارزم به مرکزیت شهر باستانی سمرقند سال 1924 تاسیس شد و پایتخت آن سال 1930 به تاشکند انتقال یافت. بیشترین تعداد تاجیکان و آریایی نژادان آسیای مرکزی پس از تاجیکستان در این کشور زندگی می کنند؛ به همین دلیل این کشور با داشتن ده ها شهر و بخش و منطقه باستانی، پیوند بسیار عمیقی با فرهنگ و تمدن ایران و اسلام دارد. اگر قرار باشد فهرستی از شهرها و نویسندگان، شاعران، عارفان و دانشمندان برخاسته از این مناطق را که در فرهنگ و تمدن ایران و اسلام و زبان فارسی نقش آفرینی کرده اند تهیه کنیم؛ بی تردید «مثنوی هفتاد من کاغذ شود».