یک میز، دو صندلی یا حتی چهارپایه ای ساده در صحنه کافی است که ذات تئاتر حضور داشته باشد؛ بحث فقط و فقط بر سر سادگی نیست؛ بحث بر سر انرژی پیدا و پنهانی است که در خود صحنه هست؛ در قوای فطری و ظاهری بازیگر نهفته است و همین اصل و اساس به کمک کارگردان می آید، تا به تمام و کمال ذهن خود را به خلاقیت معطوف کند. جریان های زیادی را در تئاتر معاصر دیده ایم، جریان هایی در حال شکل گیری هستند، جریان های دیگر در آینده خواهند آمد! اما هر چه بوده، هر چه هست و هر آنچه در راه است؛ قوام و بقایش را از ذات صحنه می گیرد؛ مابقی متعلقات تئاتر هستند. در این میان از یک رکن اساسی تئاتر نمی توان به راحتی گذشت؛ آن رکن اساسی