خوزه دست یک جوان رعنا و سبزه را گرفته آورده توی تاریکخانه. می پرسم: نوبت دارد؟ می گوید: نو سوژه. نو مدل. سینیور مهاراجه بانیپال هست کیلی کیلی معروف. الگرانده کنکورینو. گفتم من که نمی فهمم چه می گویی. خانم بزرگ گفت: نزن تو ذوق بچه. دارد برای تاریکخانه ات آبرو می خرد. در این وانفسای عدم حضور سرمایه گذار خارجی هی برایت آس رو می کند. گفتم: من که حرفی نزدم. فقط نفهمیدم منظورش چیست. عمو حسام که چای آورده بود، گفت: می گوید طراح سوال کنکور است در چین و ماچین. در شبه قاره هند. پرسیدم: همه اینها را در این دو جمله گفت؟ خوزه گفت: سی! سی! مهاراجه بانیپال گفت: سلام کرتاهه! شنید شما داشت بزرگ آزمون استخدامی برای رییس دولت فخیمه. من طراح بزرگ سوال کرتاهه. خانم باجی گفت: به به! بده ببینم سوال ها را. بلند از روی کاغذ خواند: