لطیفه یی است مشهور که می گویند در یک مسابقه فوتبال به دلیل دوستی خاله خرسه یکی از بازیکنان در گل زدن به دروازه خودی مربی از روی نیمکت فریاد می زد که احتیاجی به دفاع نیست ماردونا را رها کنید، غضنفر را بگیرید. حالاحکایت آرایش سیاسی و توهمات عجیب دوستان اصولگرا در انتخابات اخیر است که با دست خودشان، خودشان را بازنده کردند و جالب آنکه هر کدام خود را از قبل پیروز میدان می دانستند. اصلاح طلبانی که در مناظرات نسبت به اصول خودشان اصولگراتر بودند و تا دقیقه آخر از خاتمی و هاشمی دفاع کردند ولی اینها حتی از مثبتات خودشان و دولت حرف نزدند تا منصفانه عیب هایش را نقد کنند. آنها یک خاتمی داشتند تا در عین دلخوری گوش به حرفش بدهند و کنار بکشند و اینها برای آمدن احساس تکلیف کردند اما برای کنار رفتن احساس تکلیف نکردند. برای همین قبل از انتخابات نوشتم که احساس تکلیف کردن با تکلیف شناسی تفاوت دارد و تفاوتش در یک کلمه تعریف می شود و آن هم بصیرت است. خیلی از دوستان حزب اللهی دوآتشه به خاطر این موضع و مطلب و تحلیل مرا شماتت کردند و به جای گریبان چاک کردن برای یک گفتمان برای مصداق سینه چاک کردند و مرا متهم به محافظه کاری کردند اما امروز کارنامه رفتارشان پیش چشمان شان است. از این بدتر خرج کردن همه چیز پای یک رقابت در درون ساختار نظام است که هزینه های دیگری دارد که به مرور مشخص خواهد شد.