خانواده های محله های همجوار با خیابان هفت تیر تهران که برحسب اتفاق یا به خاطر بهانه های کودکان خود برای رفتن به تالار هنر رفته اند خاطره یک تئاتر را به یاد دارند. کاری از برزیل بود. یک بازیگر داشت که کارگردان کار هم بود. با مقوا و پلاستیک و اشکال بازیافتی طراحی صحنه خود را می آراست. برای قصه اش فضاسازی می کرد و ساختمان قصه و کاراکترهای داستانی اش را با همان اشیا می ساخت. قطع به یقین خیلی از هنرمندان و نویسندگان و منتقدان تئاتر این کار را دیدند و از آن لذت بردند. اما کافی بود یک مخاطب عام، یک کودک یا هر رهگذری که حتی به خاطر اتفاق گذرش به تالار افتاده بود، به مشاهده این اثر نمایشی می پرداخت.