مصر دومین واردکننده بزرگ غلات در جهان است و از معدود کشورهایی است که دو سوم غذای مورد نیاز خود را وارد می کند. این کشور به دلیل چندین دهه بی توجهی به ایجاد زیرساخت های مناسب برای بخش کشاورزی و افزایش ناگهانی قیمت محصولات کشاورزی در جهان، با چنان شرایط خاص و دشواری مواجه شده که افزایش تنش های اجتماعی تنها یکی از این مشکلات است.

دولت مصر هر چند در سایه رونق صنعت گردشگری که نخستین منبع درآمد ملی مصر به شمار می رود، طی سال های گذشته درآمدهای خوبی کسب کرده ولی به دلیل افزایش ناگهانی محصولات غذایی طی ماه های گذشته هزینه های بسیار سنگینی را برای تامین غذای مورد نیاز 80 میلیون نفر مصری پرداخته کرده است.

هر چند دولت حسنی مبارک ظرف سال های گذشته بخش کشاورزی را تبدیل به محور توسعه مصر کرده بود ولی با این حال کشاورزان مصری هنوز شاهد تحول چشمگیری در این عرصه نبوده اند و زیرساخت های صنعت کشاورزی این کشور همچنان با چالش های فراوانی نظیر فرسودگی، ضعف تکنولوژیک، کمبود سرمایه گذاری و... مواجه است. مشکل دیگر مصر این است که تنها 4 درصد از اراضی این کشور قابل کشت است و همین موضوع باعث شده این کشور دو سوم از غذای مورد نیاز خود را از خارج وارد کند. در واقع باید گفت کشاورزی در مصر هر چند سابقه ای چند هزار ساله دارد، ولی این کشور هیچ وقت دستاوردهای چشمگیری در این عرصه نداشته و بیشتر از این که تولیدکننده باشد یک مصرف کننده بوده است. با وجود چنین هشدارهایی مصر تاکنون گام های جدی برای سرمایه گذاری در بخش کشاورزی خود بر نداشته است. این در حالی است که رشد تصاعدی بهای محصولات پایه کشاورزی در ماه های اخیر تا آنجا پیش رفته که احتمال اشاعه گرسنگی در این کشور و سایر کشورهای در حال توسعه را قوت بخشیده است.