سیامک صفری از دل تجربه های کلاسیک بازیگری با بازی های حسی و انفجاری می آید. عمده منتقدان تئاتر، این اواخر بازی های او را نقد می کردند و با این باور که این بازیگر در لحظه های مکث و تصمیم گیری برای حس آفرینی یکنواخت عمل می کند، بازی اش را آنالیز می کردند. با این حال سیامک صفری طی دهه سپری شده با بازی های زنده و جاندار، تکیه کلام های خودساخته و با تاکید بر کنترل موقعیت های درام، همواره درخشیده است. او در نمایش هایی همچون «رمولوس کبیر»، «آقای اشمیت کیه» و... که در زمره کارهای دو، سه سال اخیر این بازیگر بود، سعی در تجربه های متفاوت داشت. با این حال این روزها او را در یک کار جدید می بینیم. سیامک صفری در حالی تجربه بازی در «خانه سربی» را پشت سر می گذارد که پیش از این نیز در کسوت کارگردان تئاتر در پی تجربه های تازه ای بود.