عملکرد درخشان نیمار در این دوره از مسابقات احتمالابه همان اندازه ای که برزیلی ها را خوشحال کرده، باعث شادمانی بارسایی ها نیز شده است. سرانجام رقابت های جام کنفدراسیون ها با قهرمانی برزیل و تحقیر اسپانیا به پایان رسید؛ پیروزی 3 بر صفر برابر قهرمان 2 دوره اخیر جام ملت ها، قهرمان جهان در سال 2010 و تیم یک رنکینگ فیفا. نتیجه ای که می تواند خط و نشانی باشد برای دیگر حریفان توسط برزیل و زنگ خطری باشد برای شاگردان بیسنته دل بوسکه. اما نقش اصلی را در این پیروزی و در واقع در این قهرمانی چه کسی برعهده داشت؟ پاسخ واضح است، الکساندر نیمار؛ مردی که در اکثر گل های برزیل تاثیر بسزایی داشت (تقریبا 70 درصدشان)4 گل زد، 2 گل ساخت و در 3 گل نقش داشت. آماری فوق العاده برای بهترین بازیکن تورنمنت. اما عملکرد درخشان نیمار در این دوره از مسابقات احتمالابه همان اندازه ای که برزیلی ها را خوشحال کرده، باعث شادمانی بارسایی ها نیز شده است و از طرف دیگر موجب غم و اندوه رئالی ها. اگر نیمار بتواند به همین اندازه در تیم کاتالانی هم بدرخشد و رشد کند، خط حمله این تیم با مسی، پدرو، سانچس و ویا (البته اگر در بارسلونا بماند) غیرقابل مهار خواهد شد. رئالی ها هم باید به دنبال یک دفاع راست مطمئن باشند که حداقل بتواند در ال کلاسیکو ها نیمار را مهار کند. کاری که آربلوآ نتوانست از پسش بر آید. هر چند همه اینها به نیمار هم بستگی دارد، نیماری که تکرو است و عاشق حواشی. چنین چیز هایی در بارسلون معنا ندارد.