شاید از زمانی که انسان خودش را شناخت، مقوله ارتباط با دیگران در کانون توجهات او قرار گرفت. البته مقوله خاص روزنامه نگاری به معنای مدرن آن محصول قرن 18 میلادی در غرب است اما نفس کار رسانه ای، پیشینه ای دیرینه تر دارد. علم و آگاهی ارتباطات نیز تا امروز تحولات شگرفی را پشت سر گذاشته است. بی شک در تطور این ساحت، بیشترین اثر را پیدایش تکنولوژی های جدید داشته است. برای نمونه پس از اختراع و گسترش اینترنت تا حد زیادی رسانه های مکتوب مانند روزنامه و کتاب کاغذی در سایه تکنولوژی جدید قرار گرفت. پیدایش عکس، فیلم، تلگراف و تلفن، گوشی همراه، ماهواره و سایر تکنولوژی ها، علم و عمل ارتباطات را به طور شگفت انگیزی متحول کرده است. امروز صحبت از موبایل ژورنالیسم و مشارکت مخاطب، دیگر مطلب جدیدی نیست. فاصله بین مبدا و مقصد خبر در عمل در حال از بین رفتن است. مخاطبان صرفا گروه های گیرنده خبر و منفعل نیستند بلکه دست به گزینش، تفسیر و نیز بازسازی و بازپخش اخبار می زنند و خود تولیدکننده خبر شده اند. این همان جهانی است که دیگر نمی توان جلوی پخش اطلاعات و اخبار را در آن گرفت و کم کم هژمونی رسانه ای کانون های قدرت نیز در آن در حال کمرنگ شدن است. به عبارتی، نوعی از دموکراتیزاسیون رسانه ای در جریان است که در آن افراد بشر جهت تاثیرگذاری بر روند تولید، توزیع و مصرف اطلاعات و اخبار، توانمند شده ا ند. هر چند که متاسفانه سایه صهیونیزم جهانی و سرمایه داری زالوصفت در این فرایند همچنان مشاهده می شود.

ما نیز در موسسه فرهنگی مطبوعاتی ایران به عنوان پیشتاز عرصه مطبوعاتی و رسانه ای ایران بر آن هستیم تا با استفاده از فناوری های جدید، نسل چهارم رسانه را در ایران راه اندازی کنیم. استفاده از ترکیب فناوری های جدید و قدیم، راهبردی است که می تواند ما را در عرصه کار رسانه ای همچنان پیشتاز و فعال باقی نگه دارد.