جی کاتوپیتیا، دانشیار دانشکده مهندسی مکانیک UNSW می گوید: اکنون کشاورزی در زمین هایی به وسعت چند هکتار به حضور یک اپراتور در داخل کابین تراکتورهای بزرگ نیاز دارد. اما اغلب مشاهده می شود این روش چندان سودمند و مفید نیست. علاوه بر این، تراکتورهای بزرگ گران قیمت بوده و هنگام کار باعث فشرده شدن خاک و ایجاد خط محصول می شوند.

ایجاد چنین خطوطی باعث می شود حدود 20 درصد زمین های زراعی بلااستفاده بمانند. در ضمن وجود این خطوط به​ آن معناست که محصول هر سال باید در یک جهت و مسیر خاص رشد کند که این موضوع باعث کاهش سلامت خاک نیز می شود. برای حل این مشکل کاتوپیتیا به کمک شرکت GRDC(شرکت پژوهش و توسعه غلات) سعی کرد یک ماشین کشاورزی سبک تر و مقرون به صرفه تر تولید کند تا بتواند بدون کمک انسان، عمل بذرپاشی را در یک مسیر از پیش تعریف شده و با دقت بیشتری انجام دهد.

این ماشین قادر است بذرها را به فاصله یک تا دو سانتی متری از هم و در زمین های خشن کشاورزی بکارد که این میزان دقت سطح بی سابقه ای برای یک ماشین مستقل کشاورزی محسوب می شود.

دستیابی به این دقت با استفاده از تکنولوژی های موجود کمی چالش برانگیز بود، چرا که نیروی وارد شده بر خاک از طرف بیل شخم زن باعث انحراف ابزار بذرپاش و تغییر جهت آنها شده و بذرها بدقت کاشته نمی شوند. با این حال، سیستم های کنترل پیشرفته و حسگرها و یک طراحی بهینه باعث شد اختراع کاتوپیتیا و تیمش به طور خودکار این میزان انحراف را اصلاح کند.

سازندگان این ابزار معتقدند طراحی بی نظیر و فناوری پیشرفته به کشاورزان اجازه می دهد دقیقا محل بذرهایشان را بتوانند شناسایی کنند. علاوه بر این مزیت از همان دستگاه می توان بارها در طول فصل و به منظور انجام کارهای دیگری نظیر وجین کردن،بارور سازی خاک و نظارت بر رشد محصول استفاده کرد.

به نظر می رسد ماشین توسعه یافته دانشگاه UNSW که تنها سه متر عرض دارد انتخاب سبک تر و مقرون به صرفه تری برای کشاورزان بوده و علاوه بر مزایای فوق باعث ایجاد خط محصول روی زمین زراعی نمی شود.

انعطاف پذیری بیشتر برای دسترسی به زمین بیشتر و کاشت بذر محصولات گیاهی در جهات مختلف، مزایای بیشتری برای رشد محصول از طریق جذب بهتر مواد مغذی باقیمانده در خاک و در نتیجه ثمردهی بهتر محصول دارد.