معمولاجمعیت هر کشور در نظام سیاسی آن، نقش مستقیمی با موضوع«تصمیم گیری» آنها، جهت«انتخاب» و برپایی نظام و همچنین عوامل تشکیل دهنده آن، دارد. فراز و فرود هر نظامی، خارج از تفکرات سیاسی و تشکیلاتی حزبی، حاصل تعاریفی است که سران آن نظام از منافع ملی و سهیم شدن مردم در قالب مشاوره و تصمیم گیری در هر برهه از زمان ارایه می دهند. امروزه آنچه سبب پیوند و تداوم همکاری میان مردم و دولت است، همانا توجه خاص مسوولان کشور و نظام به مطالبات اقشار مختلف جامعه، پس از گذشت هر دوره از انتخابات است. اگر به فرضیه «فراموشی های مکرر مطالبات مردمی» پس از هر انتخابات، دچار نشویم و مردم را نه در شعار که در عمل «محرم» بدانیم، به عمر سیاسی خود خواهیم افزود. در این شرایط، تاثیرات مردمی بر فرآیند هرگونه تغییر و تحول در فضای انتخاباتی و پس از آن، نیاز به واکاوی های پژوهشگرانه ای دارد، استمداد دفتر رسانه ای رییس جمهور منتخب از مردم، جهت پیشنهاد و معرفی وزیران کابینه در نوع خود «پدیده ای کاملانو» در نظام اسلامی ایران می باشد که هر چند بر اساس آدرس دهی الکترونیکی، این شبهه را به وجود می آورد که«چه کسی نوشته و چه کسی می خواند؟»، اما در جای خود از ابتکار و خلاقیت خاصی برخور دار است، که باید به فال نیک گرفت. حال که در دولت جدید، به اینگونه مشترکات مردمی برمی خوریم، لازم است در عمل به آن، به صورت ارایه گزارش از اینگونه پیشنهادات احتمالی و قبول و تاثیر آن بر روند کاری دولت، به مردم کوشا باشیم. فراموش نکنیم، ملت ایران بسیار صبورانه، پیگیر مسایل روز کشور می باشند و فرض را بر صداقت و شفافیت در امور می گذارند. اینچنین ملتی، ارزش آن را دارد که رییس جمهور منتخب در کنار سیل دیدار های سیاسی، به دیدار های مردمی ولو در یک نوبت با رویکرد کاملامردمی نه سیاسی و با هدف نظرخواهی، توجه خاصی داشته باشد که ثمره ای شیرین در سفره کرامت و رحمت ایشان را، به دنبال خواهد داشت و از سوی دیگر«امید و نشاطی» که در فضای کنونی حاکم است، با این دیدگاه، به«یاس و ناامیدی» کشیده نخواهد شد.