نمایش «زمان لرزه» دو بعد دارد. یکی بعد تاریخی و فرازمانی، دیگری بعد زبانی و فرادستوری. در بعد تاریخی که اعتبار از دوران جنگ عراق با ایران می گیرد، تاریکی نقش عمده دارد. گاه وبیگاه نور از صحنه می پرد تا بمبی از جنگنده های عراقی فرو نیفتد. اما این تاریکی های گاه به گاه دلالت بر جای دیگری دارد. این روابط آدم هاست که تاریک است، درونشان است که خاموش شده. عشقی اگر بوده مدفون شده و اگر هست امکان بروز ندارد. رابطه زناشویی هم اگر هست، گسستنی به نظر می آید و مضحک. فانوس به دست داستان نیز، پیرمردی است بی پیوند با همه چیز. پادویی است زحمتکش، درخت بی برگ و باری است. منتظر تندبادی است برای فرو افتادن. همه