تشکیل خانواده، مسالهای مهم است و برای انجام آن باید توجه ویژه و تدبیر درستی اندیشید. خانواده متشکل از زن و شوهر و فرزندانی که در آینده میخواهند به آنها ملحق شوند، است. برای به هم رساندن این دو جنس مخالف و کنار هم قرار دادن آنها در یک مجموعه، نیازمند روشهایی هستیم که محتاج توجه جدی است.

گام نخست در اقدام به هر عملی، احساس نیاز به آن است. به عنوان نمونه اگر شخصی احساس تشنگی نکند، به سمت آب نمیرود. برای تشکیل خانواده، احساس نیاز امری اجتنابناپذیر است. اگر با بیرغبتی اقدام به تشکیل چنین نهاد مقدسی شود، آدمی به اهداف تشکیل خانواده نمیرسد که مهمترین آن همان آرامش است.

گام دوم، انتخاب همراه یا به عبارتی همسری است که میخواهد در تشکیل این نهاد فرد دیگری را همراهی کند و در سختی و گشایش او را کنار خود حس کرده و از او نیرو بگیرد. راه، دشوار و مسئولیت، بس سنگین و لذا نیازمند همراهی مهربان و دلسوز است. اکنون پرسش این است که شیوه و روش انتخاب چنین همراهی چگونه باید باشد؟

اینکه 2 جنس مخالف درصدد تشکیل خانواده و زندگی مشترک هستند، باید با یکدیگر همکفو باشند، زیرا هر 2 خواهان بر دوش گرفتن مسئولیتی به نام خانواده هستند و اگر چنین نکات مشترکی نباشد، با مشکل مواجه میشوند. بنابراین برای انتخاب همسر و همراه به منظور شروع زندگی مشترک در هنگام آشنایی پرسشهایی را باید مطرح کرد. این ضربالمثل بارها به گوشمان خورده که «تا مرد سخن نگفته باشد، عیب و هنرش نهفته باشد»؛ بنابراین باید طرفین سخن بگویند تا شناخته شوند در غیر این صورت چگونه میتوان پی به علایق و سلایق همدیگر برد.در پرسش و پاسخ میتوان شناخت نسبت به همدیگر پیدا کرد. هم آنکه میپرسد و هم آنکه جواب میدهد. از پرسشهای طرف مقابل میتوان میزان علم، عقل و ایمان او را به شکل تقریبی محک زد و از پاسخ طرف مقابل نیز همینطور. پس از پرسش و پاسخ، نوبت به تطابق روحیات شخص مقابل با خود میرسد. پاسخهایی که به عنوان نمونه در باب مادیات یا معنویات داده با نظرات خود و پاسخهایی را که خود انسان به آنها میدهد، باید سنجید و از همین روش میتوان پی برد که آیا همکفو هستند یا نه؟

البته این یک مرحله از هزار مرحله انتخاب همسر است که به مرور به آنها پرداخته خواهد شد.