وزیر اقتصاد اعلام کرد: گزارش رسمی اقدامات دولت در هشت سال فعالیت به زودی تقدیم مردم خواهد شد.

یک روز قبل از اعلام رسمی:

آقای احمدی نژاد: تند تند یک گزارش رسمی بدهید ببینم کی توی این هشت سال چی کار کرده. هر کی هر کاری کرده بگوید.

کل وزرا با هم: ما که کاری نکردیم.

آقای احمدی نژاد: تعارف نکنید. راستش رو بگویید. تعارف می کنید؟

وزرا: نه بابا. تعارف نمی کنیم. واقعا کاری نکردیم.

آقای احمدی نژاد: پس یه انتقادهایی مطبوعات و منتقدان می کردند، الکی نبود.

وزرا: نه. اونا فرافکنی می کنند. کار ما را می برند زیر سوال.

آقای احمدی نژاد: مگه کاری کردید که ببرندش زیر سوال؟

وزرا: نه دیگه. ما خواستیم پاتک بزنیم به منتقدان، برای اینکه نتوانند کار ما را ببرند زیر سوال، کاری نکردیم که آچمز شوند.

جلسه اضطراری، هشت ساعت قبل از اعلام رسمی:

- واقعا کاری نکردیم؟

- نه.

- خب یه کاری می کردیم.

- پس این طوری گزارش رسمی منتشر کنیم که:

با سلام. مردم عزیز،

ما می خواستیم یک کارایی بکنیم، اما وقت نشد.

با تشکر. امضا.

- موافقم. خیلی هوشمندانه است. پایان جلسه اضطراری.

یک ساعت قبل از اعلام رسمی:

وزیر اقتصاد به منشی: پس این گزارش عملکرد ما توی این هشت سال کو؟

منشی: ما پرونده ای، چیزی رو دور نریختیم، آقا.

وزیر اقتصاد: پرونده؟ پرونده چی یه؟ یه کاغذ آ چهار بود. روی اون گزارش این هشت ساله رو نوشته بودم، البته نصفش هم خالی مونده بود.

منشی: همه ش یک کاغذ آ چهار بود؟ دیگه گفتن نداره که. چیزی درباره خدمات تان نگویید که ریا نشود.

وزیر اقتصاد: پس چی کار کنم جلوی دوربین زنده؟

منشی: چندتا چشمه کشتی بیایید، زیر یه خم مجری را بگیرید، یک دفعه ببریدش توی بارانداز... بعدش یه فیتیله پیچ... این طوری یک نیم ساعتی از وقت می گذرد و مردم سرشان گرم می شود و یادشان می رود مسوولیت شما چی بود.

وزیر اقتصاد: خیلی خب. کاش تو مشاورم بودی. خیلی دیر شناختمت.