کشورها ممکن است بنابه دلایل متعدد اقتصادی و سیاسی یا ترکیبی از هر دو تصمیم به پیوستن به یک ترتیب منطقه ای یا ایجاد آن بیندیشند. از نقطه نظر اقتصادی، موانع تجاری پس از پیوستن یک کشور به یک ترتیب تجاری منطقه ای برداشته و موجب توسعه بازار داخلی می شود و از طریق صرفه های اقتصادی ناشی از مقیاس و رقابت شدیدتر بین اعضا به تولید کالاها با کارایی بیشتر منجر می شود. همچنین اعضای یک ترتیب منطقه ای می توانند خیلی سریع تر، وسیع تر و عمیق تر نسبت به آزادسازی اقتصاد خود اقدام نمایند. کشورها همچنین ممکن است منافع سیاسی را از پیوستن به ترتیبات منطقه ای مدنظر داشته باشند. مطالعات نشان می دهند در کشورهایی که دارای پیوندهای تجاری و اقتصادی بیشتری با یکدیگر هستند احتمال بروز جنگ و درگیری های نظامی بین آن ها به مراتب کمتر است. اقتصادهای در حال گذار به جا مانده از دوران جنگ سرد نیز عضویت در یکی از پیمان های منطقه ای را به منزله تثبیت و تحکیم اصلاحات اقتصادی داخلی و همچنین حفظ ثبات سیاسی خود مدنظر قرار داده اند. همچنین به واسطه پیوستن به یک ترتیب منطقه ای و گروهی، کشورهای کوچک می توانند قدرت چانه زنی بیشتری را در عرصه های جهانی و ترتیبات چندجانبه به دست آورند. کشورها چنانچه اهداف و مقاصد منطقه ای معینی را مدنظر داشته باشند که از طریق چندجانبه غیرقابل حصول باشد، ممکن است از طریق پیوستن یا ایجاد یک ترتیب منطقه ای معین به اهداف خویش دست یابند؛ سرانجام کشورها ممکن است به دنباله روی از سایر کشورها در عضویت پیمان های منطقه ای بکوشند صرفا به دلیل این که از لحاظ سیاسی و اقتصادی در انزوا قرار نگیرند.