نتایج انتخابات حکایت از تصاحب 2/3 کرسی های پارلمان توسط اعضای حزب حاکم «زانو پی اف» و شخصیت های نزدیک به رییس جمهور«رابرت موگابه» دارد. این نتایج که احتمالابا پیروزی نهایی شخص موگابه تکمیل خواهد شد، نشان از این دارد که دوران دولت ائتلافی زیمبابوه به پایان خود نزدیک می شود و موگابه می تواند خود را از تحمل نخست وزیری تحمیلی «چانگیرای» برهاند. نگاهی انداخته ایم به کاندیداهای مطرح انتخابات ریاست جمهوری که همزمان با انتخابات پارلمانی برگزار شد و نتایج آن هنوز مشخص نیست. انتخابات کنونی زیمبابوه در میانه چندان به معیارهای جهانی نزدیک نبود هرچند اتحادیه آفریقا آن را آزاد و صحیح می داند. زیمبابوه روزگاری انبار غله آفریقا بود و از پویاترین اقتصادهای قاره سیاه بهره می برد. امروز اما سخن از نرخ تورم صدهزاردرصدی و زیر خط فقر بودن بیش از 68درصد جمعیت کشوری است که روند استقلالی به مراتب سخت تر از همسایگانش را طی کرده است. امروز رابرت موگابه تمامی مشکلات اقتصادی کشور را میراث روزهای استعمار می داند. در سال 1965 هر دلار آمریکا برابر با دو دلار زیمبابوه بود، در سال 2006 اما هر دلار آمریکا اگر معاوضه می شد برابر بود با یک میلیون و400هزاردلار زیمبابوه. صفرها زده می شد اما اسکناس های چاپ شده دیگر حتی ارزش کاغذش را هم نداشت. مهم ترین اپوزیسیون زیمبابوه«جنبش تغییرات دموکراتیک» پس از انتخابات مناقشه برانگیز 2008 با فشار کشورهای غربی توانست وارد دولت شود و «مورگان چانگیرای» به نخست وزیری رسید. تجربه دیگر کشورهای آفریقایی اما نشان می دهد که احزاب اپوزیسیون هرگاه به قدرت رسیده اند در عمل نتوانسته اند اوضاع اقتصادی کشور خود را بهبود بخشند.