دکتر مظاهر مصفا یکی از نوادر شخصیت های فرهنگ و ادب ماست که متاسفانه ناشناخته باقی مانده است.

بدون تردید در شعر فارسی و قصیده سرایی، آثار او در تاریخ شعر معاصر ایران جاودان خواهد ماند. کم تر تاریخ ادبیاتی است که منتشر شود و در آن، جایگاه ویژه ای به سروده های دکتر مصفا تعلق نگیرد. دکتر مصفا استادی چندوجهی است. در تصحیح متون مهم ترین دیوان های شعرای کلاسیک ما را با تحقیق و پژوهش چندین و چندساله تصحیح و منتشر کرده است که از آن جمله می توان به دیوان سنایی و نزاری قهستانی اشاره کرد.

بدون شک تصحیح «مجمع الفصحاء» اثر رضا قلی خان هدایت، با ویرایش و شرح لغات مشکله کاری سترگ است که در پنج هزاروصدصفحه منتشر شده است (که تنها چاپ اول آن 12سال به طول انجامید) یا دیوان نظیری نیشابوری که کاری درخشان در عرصه تصحیح متون به شمار می آید. دکتر مصفا یکی از شاگردان فرزانه استاد فروزان فر که استاد زمانه خود بود نیز می باشد و محضر ایشان را هم درک کرده است. وجه دیگر استاد، شیوه تدریس ایشان است که در طول 60 سال تدریس، توانست دانشجویانی را تربیت کند که امروزه هر یک خود از استادان برجسته دانشگاه های معتبر کشور می باشند. در این میان باید از همسر شایسته و فرزانه استاد نیز نام ببریم که دکتر امیر بانوکریمی است و خود در خانه فضل و ادبیات زنده یاد امیری فیروزکوهی برکشیده شد. یکی از افتخارات مجله بخارا این است که استاد مصفا اجازه داد تا در یکی از شب های بخارا دوستدارانش را گرد هم آوریم تا با آنها سخن بگوید. استاد سی وچندسال بود که در معرض دعوت های گوناگون قرار داشت و هیچ کدام را نپذیرفته بود و حسن ظن استاد به بخارا در حد و پایه ای بود و هست که به آن مفتخریم.

آرزوی سلامتی استاد و بقایش را داریم و به زیستن در عصر او افتخار می کنیم.