در روزهای آخر مرداد که خبر های داغ همگی حول محور کودتای 28مرداد و البته وقایع دلخراش این روزهای خاورمیانه می گردد، روزهایی که شنیدن خبر کشته شدن همنوعان و هم کیشانمان در سرزمین های دور و نزدیک دارد به نوعی خبر تکراری تبدیل می شود، نمایشگاهی با عنوان «هیروشیما» برای یادآوری این فاجعه عظیم و غیرانسانی در باغ موزه قصر برپاست، اما با عنایات مسوولان این نمایشگاه، پیام صلح به هیچ جا نمی رود. این نمایشگاه شامل آثاری از هنرمندان ایران است که با رسانه های مختلف سعی در یادآوری خاطرات وحشتناک جنگ و فاجعه هیروشیما داشتند، اما جالب اینکه حتی بازدید کنندگان عمومی موزه از طرف راهنمایان به سالن نمایش آثار هدایت نمی شدند و حتی از ورود بازدید کنندگان ممانعت به عمل آمده است!

از سفارت ژاپن هم کسی برای بازدید نیامده و دو روز مانده به بازگشایی به اطلاع برگزار کننده می رسانند که باید برای هزینه سالن مبلغی را پرداخت کنند در صورتی که قبل از این توافق بر اساس 20درصد از فروش بوده اما تلاش های مسوول برگزاری به جایی نرسیده و گویا باید مبلغ موردنظر را پرداخت کند. سوال اینجاست متولی حمایت از چنین رویداد هایی چه کسی است؟ اگر گردآورنده فقط قصد بهره برداری مالی از نمایشگاه را داشت، به برگزاری نمایشگاهی تزیینی در گالری های معروف تر می پرداخت و هزینه صرف شده را به تبلیغات و جذب کلکتورها اختصاص می داد، اما آثار ارایه شده در این نمایشگاه، که به صورت اجرا، چیدمان یا ویدیو ارایه شدند، قابل ارایه در بازار هنری نیستند (حداقل در ایران) و چنین نمایشگاهی قطعا با حمایت متولیان موزه می توانست رسالت خود را به نحو احسن اجرا کند با این وجود در روز افتتاحیه نمایشگاه، هنرمندان و نزدیکانشان، به خوبی از نمایشگاه استقبال کردند و حضور آثار متنوع و موفق باعث سربلندی برگزار کنندگان و هنرمندان شرکت کننده شد. امید که با رویکرد های جدید، شاهد حمایت های بیشتری از سوی مسوولان و متولیان این حوزه باشیم.