میان زبان آدمی و حقیقت حضور وی در این عالم، نسبتی هست. موسیقی مقامی ایران به ویژه موسیقی مقامی خراسان و به طور اخص موسیقی مقامی تربت جام یکی از معیارها و نشانه های این نسبت حقیقی و حضوری است. اگر دوره معاصر دوره ظلمت زبان است و انسان ها از طریق احزاب، دسته ها و قدرت های سیاسی همواره در حال انشقاق و جدایی اند، زبان هنر و هنر آیینی مروج وحدت انسان، آشتی زبانی و تمدنی او است. به دیگر سخن و در نسبت با زبان فارسی یکی از تجلی گاه های معنایی آن، موسیقی مقامی و درصدر آن موسیقی تربت جام است که در قله دانایی و عمل موسیقایی آن در دوره معاصر، استاد اعظم «نورمحمد درپور» قرار دارد. وی اکنون در بستر بیماری