در ابتدای کوچه مسجدجامع مغازه نسبتا کوچکی بود که صاحب مهربان آن را مش غلامحسین می خواندیم که از همان صبح زود تا پاسی از شب در آنجا حضور داشت صبح ها جلو مغازه را جارو و آبپاشی می کرد. در فصل تابستان آبپاشی چند بار تکرار می شد. مغازه کوچک او در حد یک سوپرمارکت امروزی کالاداشت و یک شهروند کوچک بود؛ البته نه از نوع بسته بندی شده؛ علاوه بر آن بعضی چیزهای دیگر را ارایه می کرد که در مراکز امروزی عرضه کالا، نمونه هایی از این قبیل یافت نمی شود. مجموعه اجناس از این قبیل بودند. ماست طاقاری، انواع برنج، عدس، ماش، نخود، لوبیای چشم بلبلی، لوبیای قرمز، لپه، پنیر و کره که در کنار آن قطعه ای یخ قرار می داد تا