در ابتدای این نوشتار لازم می دانم تحسین و تقدیر خود را نسبت به اقدامات ارزشمند کلیه نخبگان ایرانی داخل و خارج از کشور اعلام کنم که در سه ماه اخیر به حمایت از «جنبش مدنی اعتراض به تحریم ها» پرداختند؛ از همکاران اقتصاددان گرفته تا نخبگان سایر حوزه ها و از فعالان بخش خصوصی گرفته تا فعالان سازمان های مردم نهاد و اما در این یادداشت کوتاه به ارائه سه نکته در مورد «جنبش اعتراض به تحریم ها» خواهم پرداخت؛ جنبشی که به نظر می رسد در سه ماه اخیر دوران طفولیت خود را پشت سر گذاشته و به تدریج به گفتمانی فراگیر در میان نخبگان ایرانی داخل و خارج کشور تبدیل شده است.