بحث فرآیند مذاکره ایران و آمریکا بسیار حساس است و منافع ملی اقتضا می کند تا در این شرایط، به گونه ای حرکت نشود که اشتیاقی از سوی ایران یا مقام های ایرانی یا افکار عمومی ایران به جهان منتقل شود، این شکل از جوزدگی برای برقراری رابطه، هزینه زیادی برای کشور به دنبال خواهد داشت. دیدار احتمالی آقای روحانی با آقای اوباما یا دست دادن و گفت وگو نباید آنچنان مهم شمرده شود که بابت همین دیدار هم مجبور شویم هزینه های سنگینی پرداخت کنیم. واقعیت این است که دولت آمریکا به دلیل شرایط منطقه ای مشتاق مذاکره با ایران است و ایران ثابت کرده عدم مذاکره یا رابطه اش کشنده نیست و حتی زمینه های استقلال سیاسی- اقتصادی برای کشور فراهم شده است. متاسفانه در بین رسانه های خودی نوعی افزایش توقع و شادمانی بی جهت احساس می کنم که در جهت منافع کشور نیست. وجود اشتیاق آمریکایی ها برای مذاکره متاسفانه دیدن برخی از واکنش ها در داخل، موجب شده تا آمریکا نسبت به شرط گذاری فعال شده و بخواهند حداکثر امتیاز را بگیرند. باید نظام رسانه ای کشور کاملاهوشمندانه عمل کرده و به دولت یاری رساند تا حداکثر امتیاز از مذاکرات به دست آید. دولت و دست اندرکاران آن به خوبی سیاست رسانه ای مناسبی برای این فرآیند مهم و پیچیده در نیویورک در پیش خواهند گرفت و از همین رو معتقدم مدیریت توقعات و انتظارات در داخل و خارج از کشور از اولویت بسیار زیادی برخوردار است که فعلامورد توجه قرار نگرفته است. هرچند معتقدم دیپلماسی ما در این زمینه به شکل حرفه ای صورت می گیرد، اما این مشتاق نمایی در عمل به آنها صدمه خواهد زد. تمام رسانه های کشور با هر گرایشی باید از موضع استغنا برخورد کرده و توقعات غیرضروری در جامعه و افکار عمومی و خارج از کشور به وجود نیاورند. به گمانم معاونت مطبوعاتی وزارت ارشاد و نهاد اطلاع رسانی ریاست جمهوری باید به سرعت در این زمینه استراتژی ضربتی را طراحی و این چند روز آینده را مدیریت کنند تا دیپلماسی ما بتواند منافع ملی را مطابق شان ایران و انقلاب اسلامی تحقق بخشد.