نوشتن رمانی که تاریخ به عنوان پس زمینه در آن حضور دارد، کاری است دشوار و نیازمند صرف زمانی طولانی برای جست وجو نه فقط در معلومات تاریخ که در ریزه کاری هایی که در تاریخ رسمی ردی از آنها نیست. چراکه ادبیات با نور تاباندن بر همین ریزه کاری های به چشم نیامدنی است که استقلال زیبایی شناختی خود را در برابر تاریخ رسمی حفظ می کند. استراتژی ادبیات، متفاوت و گاه متضاد با استراتژی تاریخ رسمی است و همین تفاوت و تضاد، مرکز ثقل ادبیات را از قهرمانان تاریخ و چهره های سرشناس آن به مردم عادی، مردمی که صدایشان در لابه لای صفحات تاریخ رسمی و شرح سلحشوری های قهرمانان بنام، گم شده تغییر می دهد و ادبیات عرصه ای است