نظام تربیتی شهروندان در چند دهه اخیر دچار مشکلات فراوانی شده به گونه ای که پدر و مادرها از یک مدل تربیتی واحد پیروی نمی کنند یعنی این که در نحوه تربیت بچه ها اختلاف نظر وجود دارد و همچنین عناصر مزاحم تربیتی نیز یکی دیگر از عواملی است که از مدل تربیتی واحد پیروی نمی کند. نظام تربیتی التقاطی باعث پیدایش نسل عجول می شود که هیچ گونه مقاومتی در برابر مشکلات ندارند، در واقع آنان انسان های کم گذشت با آستانه تحمل پایین و دور از واقع بینی هستند که گذشت در فرهنگ آنان جایی ندارد و خشم و آثار مشکلات دیگری را که از جاهای مختلف به آن ها وارد شده در رفتارهای خود تخلیه می کنند.

بنابراین، وقتی کوچکترین اصطکاکی میان افراد در می گیرد، خیابان محلی برای تسویه حساب می شود. گاهی اوقات یک انسان بی گناه وسیله ای برای تسویه حساب مشکلات و ناراحتی های دیگران می شود که این مشکلات ریشه در جاهای دیگر دارد. برخی از افراد که هنگام عصبانی شدن نمی توانند خشم خود را مدیریت کنند، مهارت لازم را برای مدیریت خشم خود کسب نکرده اند و به راحتی و بدون علت عصبانی می شوند و در عصبانیت خویش دست به هر کاری می زنند از جمله دعوا و درگیری. کارشناسان دعوای خیابانی را یک ناهنجاری می دانند که باید ریشه یابی و درمان شود.