یکی از فعالیت های مغفولی که جا دارد به آن پرداخته شود، موضوع تکرار در دو بعد صرفی و نحوی در مسائل زبانی است که تا امروز حقیقت و ژرفای آن از سوی محققان روشن نشده است.

شایسته است هنری بودن تکرار در سطح کلام بررسی ​ و علت آن​روشن شود.

مهم ترین دلیل هنری بودن تکرار در سطح کلام به صورت واژگانی و در سطح کلمه به شکل آوایی و هجایی به جهت زایش موسیقی یا افزایش موسیقی و آهنگ در سطح کلام است. طبیعی است که تکراری را می توان هنری تلقی کرد که موجب آهنگین شدن کلام و موسیقایی نمودن آن شود و اگر تکرار چنین نقشی را ایفا نکند، تکرار هنری نخواهد بود. بنابراین ما با دو نوع تکرار مواجهیم: