مذاکرات ایران و 1+5 پیرامون برنامه هسته ای ایران در حالی در ژنو پایان یافت که رویکرد جدید پیشنهاد ایران و ایجاد زمینه های سیاسی و فنی با پیامدهای گسترده، بیانگر این حقیقت است که برگی نو در پرونده هسته ای ایران گشوده شده است. در این مذاکرات، طرف ایرانی جدیت و اراده قطعی خود را برای حصول توافق نشان داد که برای 1+5 عمل و انتخاب دیگری غیر از پذیرش پیشنهاد ایران به عنوان اساس مذاکرات باقی نگذاشت. مساله اساسی در ژنو نه پیشنهاد ایران و نه آمادگی غرب به طور عینی برای سنجش و بررسی آن پیشنهاد بود، بلکه مساله اساسی، ایجاد مسیری بود به سوی حل وفصل هرچه سریع تر مساله هسته ای ایران و نام گذاری طرحی که توسط تهران به 1+5 پیشنهاد شده است؛ یعنی «پایانی بر یک بحران غیرضروری؛ آغازی برای افق های جدید.»