«اینجا/گاهی سربریده مردی را /تنها /باید زبام دور بیاریم/تا در میان گور بخوابانیم /یا سنگ و خاک و آهن خونی را /وقتی به چنگ و ناخن خود می کنیم /در زیر خاک گل شده می بینیم:/زن روی چرخ کوچک خیاطی /خاموش مانده است»

این تصاویر مهیب، رقت انگیز و تکان دهنده، نمایی سرد و تیره از حادثه ای به نام جنگ را گزارش می کند. گفتم «گزارش» چرا که شاعر کوشیده است اصل رویداد را انعکاس دهد، زیرا بیم از آن دارد که بازآفرینی شاعرانه صحنه ها از شکوه رعب آور آن ها بکاهد و از سوی دیگر چنین هول عظیمی گویا خود آغشته به مبالغه ای فراواقعی است و نیازی به تعبیه صنعت یا شگردی شعری ندارد تا تاثیری همسنگ یک شعر داشته باشد: