... بعد که نازی آباد را با بولدوزر ویران کردند و خیابان ها شد رسم الخط «تی و گونیا»، همه چیز نو شد، خانه ها، آپارتمان ها، بیغوله ها و آن «نازی آباد» قدیم که چو افتاده بود آلمانی ها ساخته اندش، محله پررفت وآمدی شد برای آنها که یا از سابقونش بودند یا از مهاجران که پذیرفتند بیایند زیر تیغه های پنج سانتی آجری اما ارزان و دلخوش باشند که در وانفسای قیمت خانه، سرپناهی دارند. حالااما همان ها از سوز دی ماه و سیاهی آسمان تیره جنوب شهر، سر در لاک خود خیابان های مداین، ابریشم و بابایی و کارگر سامانی را یک به یک راه می روند و وقتی ازشان می پرسم، کابوس زندگی شان چیست و چطور قرار است با آن رودر رو شوند، جواب های مشابهی می دهند.