تلفن که زنگ زد شماره را نگاه کردم، 917 بود از استان فارس و مهم ترین تلفنی که در دو، سه ساله اخیر از استان فارس داشتم از «اسعد» بود که از زندان زنگ می زد، گوشی را برداشتم، بغضم را فرو خوردم و با شادترین صدایی که امکان داشت حرف زدم:

• سلام اسعد چطوری؟ دیشب منتظر تلفنت بودم، فکر می کردم زنگ می زنی، حالت چطوره پسر، یه موقع امیدتو از دست ندی ها، خدا خیلی کریمه، فقط باید بهش اعتماد کنیم و اعتقاد داشته باشیم، ما هم این بیرون در فکرت هستیم، انشاءالله با کمک مسوولان سازمان... دو، سه دقیقه بدون اینکه نفس بکشم حرف زدم و برای اینکه لرزش صدا و بغضم را مخفی کنم وسط حرفام خنده های احمقانه کردم، صدا از