بیش از 50 سال از دورانی که برنامه اصلاحات ارضی در کشورمان مطرح شده و به اجرا درآمد، می گذرد. هدف از اجرای این برنامه، انتقال مالکیت زمین های کشاورزی از مالکان و زمینداران بزرگ به کشاورزانی بود که مستقیما روی همان زمین ها کار می کردند. منابع مالی مورد نیاز برای اجرای این طرح، از طریق فروش کارخانه های دولتی تامین می شد.

به این ترتیب، از یکسو با انتقال مالکیت زمین های کشاورزی به کشاورزان، درآمد بیشتر و رفاه بیشتر نصیب کشاورزان می شد، از سوی دیگر دولت با فروش کارخانه های خود، به نوعی خصوصی سازی دست زده بود و مهم تر از این دو، سرمایه بخش خصوصی از زمین داری به صنعت و کارخانه داری منتقل می شد.