خبر برکناری فرهاد رهبر از ریاست دانشگاه تهران چه برای اساتید دانشگاه و چه برای دانشجویان باعث امیدواری است زیرا از چندی قبل این موضوع برای دانشگاهیان تبدیل به مساله شده بود و خواستار تغییر ریاست دانشگاه تهران بودند. شش سال از دوره ریاست فرهاد رهبر می گذرد. در این مدت فشارهای زیادی روی دانشگاهیان بود و در حق اساتید اجحاف های زیادی شد. از این رو دانشگاهیان این انتظار را می کشیدند که هرچه زودتر این اتفاق بیفتد. در دوران ریاست فرهاد رهبر دانشگاه از جایگاه واقعی خودش خارج شد. همان طور که ریاست جمهوری در سخنرانی شان اشاره کردند باید دانشگاهیان سکوت را بشکنند. به عقیده من این مساله بسیار حایز اهمیت است. در این دوره بسیاری از اساتید اخراج و بازنشسته شدند. همچنین برخی دانشجویان به دلیل مسائل امنیتی ستاره دار شدند که از دانشجویان نخبه ما به حساب می آمدند. از آن طرف مجموعه یی از فعالیت های دانشجویان با محدودیت جدی روبه رو شد و با ورود اساتید جدیدی که برخی از آنها متاسفانه صلاحیت و شایستگی تدریس را ندارند حوزه علمی دانشگاه به شدت افت کرد. تمامی انتظار ما از ریاست جدید این است که مجددا فضای نشاط و انگیزه در دانشگاه ایجاد و بسیاری از محدودیت ها برداشته شود. به طور مثال قرار بود در دانشگاه سمیناری در ارتباط با مسائل آموزش عالی برگزار شود اما به دلایلی جلوی آن را گرفتند و مانع برگزاری این سمینار شدند. این محدودیت ها باید برطرف شود و فضای نقد و نظر دیگر بی رمق نباشد. باید فرصت دهند در فضای دانشگاه مباحث به چالش کشیده شود. به هر حال دانشگاه پیشانی یک جامعه است و باید مجددا به جامعه وصل شود. متاسفانه این روزها این رابطه با جامعه قطع شده است. دانشگاه تهران یکی از مهم ترین مراکز وزارت علوم است که باید زودتر از اینها این اتفاق می افتاد. با تغییر ریاست دانشگاه ما دانشگاهیان انتظار داریم رییس جدید پاسخگوی اساتید و دانشجویان باشد. رییس بعدی باید بتواند فضای نقد و نظر را ایجاد کند.

استاد بازنشسته دانشگاه تهران