مرگ گارسیا مارکز نه فقط نویسندگان و مخاطبان کتاب را که رهبران جهان را هم متاثر کرد. ساعاتی بعد از اعلام خبر موجی از پیام های تسلیت به راه افتاد. خوان مانوئل سانتوز، رییس جمهور کلمبیا جزو نخستین کسانی بود که به مرگ مارکز واکنش نشان داد. او در توییتر خود نوشت: هزار سال تنهایی و غم برای مرگ بزرگ ترین نویسنده کلمبیایی در همه تاریخ! چنین غولی هرگز نمی میرد. فرانسوا اولاند، با مرگ مارکز، مقالات متعهدانه او به عنوان یک روزنامه نگار و مجاهدت های خستگی ناپذیر او علیه امپریالیسم به یکی از تاثیرگذارترین چهره های روشنفکر امریکای جنوبی در دوران ما بدل شد. باراک اوباما، هم در پیامی به وجه سورئال قلم این نویسنده اشاره کرد و به مناسبت درگذشت گابو گفت: جهان یکی از بزرگ ترین نویسندگان رویابین خود را از دست داد. بیل کلینتون، هم در واکنش به این خبر گفت: افتخار می کنم که از دوستان وی بودم و قلب بزرگ و ذهن درخشانش را به مدت بیش از 20 سال می شناختم. ماریو بارگاس یوسا، نویسنده مشهور پرویی گفت: مردی بزرگ مرده است. کسی که آثارش به ادبیات زبان ما غنای وسیعی بخشید و به آن اعتباری جهانی داد. ایزابل آلنده، نویسنده شیلیایی هم جزو کسانی بود که به سرعت نسبت به این خبر واکنش نشان داد و گفت: آثار ادبی کمی از گذر بی رحمانه زمان جان سالم به در می برند اما جایگاه گارسیا مارکز در مقبره استادان کلاسیک است. من برای جلوگیری از گریستن برای او، به مطالعه مداوم آثارش می پردازم.