از حسین کاشفی، عضو شورای مرکزی جبهه مشارکت ایران اسلامی درباره اینکه نقد دولت باید مبتنی بر چه اصول و ویژگی هایی باشد، پرسیدیم. پاسخ او به این سوال به شرح زیر است:

نقد، شرط سازندگی و از ضروریات پیشبرد امور است و همیشه و در هر برهه یی لازم است. اما نقد باید در چارچوب مشخص واصولی خودش باشد به این معنی که باید براساس واقعیت امور ونگاه آینده و با هدف رفع مشکل صورت بگیرد.به عقیده بنده طرح انتقاد نسبت به مساله یی مشخص باید براساس اصلی مشخص صورت بگیرد یعنی ما باید برای نقد کردن موضع یا امری معیاری مشخص داشته باشیم، این معیار می تواند اخلاق باشد، می تواند قانون اساسی یا برنامه یی مدون شده در امور ویژه و خاصی باشد که برای اکثریت جامعه قابل قبول است.براساس معیار مشخص است که باید نقد صورت بگیرد و نقاد ادعا کند که از معیار فاصله گرفته شده یا اصول معیار نقض شده است و... بر این اساس است که «مومن آیینه مومن دیگر» می شود و این مهم در مرحله اجرا قرار می گیرد. نقد سازنده مومنان را یار و یاور یکدیگر می کند و نقادان مددرسان و کمک رسان جامعه شان می شوند.در مقابل اگر نقاد مسیر درست را بر نگزیند براساس اعتقاد و علایق شخصی و گاه تعلقات سیاسی دست به انتقاد از عملکرد دیگری بزند تعریف این مقوله دیگر نقادی و انتقاد سازنده نیست چرا که تنها باعث ویرانی و تخطئه دیگری بلکه مانع تحقق برنامه ها و اهداف دولت هم می شود. به عقیده من نقد باید دلسوزانه و همراه با مسوولیت پذیری باشد. نقد اگر بر این دو اصل استوار باشد نه تنها کسی ناراحت نمی شود بلکه دولت و مسوولان امر به سازندگی جامعه نزدیک تر می شوند. لذا نقدی سبب سازندگی می شود که دلسوزانه و مسوولانه باشد.